Een vastzittende schroef

Een vastzittende schroef

Ik heb in het verleden ook wel wat uurtjes bij psychologen, sjamanen en hypnotherapeuten op de praatstoel gezeten. Zoals je bij een vastzittend schroef WD 40 kunt gebruiken, zo dacht ik wat klemmende gevoelens en gedachtes snel en pijnloos los te weken met een sproeier aan woorden. Haha, dat heb ik geweten, maar afijn, ik ontdekte later dat theatermaken eenzelfde effect kan hebben.
Wat hebben Shakespeare, Meryl Streep en Sigmund Freud met elkaar gemeen? Is het de liefde voor dramatiek, het vermogen om in de geest van anderen te kruipen, of gewoon het onweerstaanbare verlangen om in de schijnwerpers te staan? Wel, het antwoord is eigenlijk een combinatie van deze elementen, en het kan allemaal worden samengevat in één magische kunstvorm: acteren. Het is net als psychologie, maar met meer glitter en minder proefpersonen.

In wezen is acteren onder andere een diepgaande vorm van inleven (dat is iets anders dan invoelen!), waarbij de acteur zichzelf verliest in een personage en de emotionele labyrinten en gedachtenkronkels en verborgen intenties van een personage verkent. Dit is vergelijkbaar met wat psychologen doen wanneer ze proberen de complexe innerlijke wereld van hun patiënten te begrijpen. Het enige verschil is dat acteurs dit doen op een podium voor een juichend publiek, terwijl psychologen vaak in stille kamers werken met notitieblokken, een doos tissues en comfortabele stoelen.

Als je ooit een acteur ontmoet die zegt: “Ik speel dit personage zo goed omdat ik echt begrijp wat hij doormaakt,” herinner jezelf er dan aan dat ze eigenlijk gewoon een getrainde psycholoog zijn met een geweldige garderobe vol kostuums, voorbind buiken en opplak snorretjes.

Lachend en applaudisserend,


Leven is acteren en acteren kun je leren.
Doe er je voordeel mee.
Bij De Theaterkamer.